Eres afortunado,Mies van der Rohe. No has tenido que ver esto. Sert, Coderch, Sotas, os envidio. Vosotros os fuisteis pensando que la arquitectura era un esfuerzo emocionante y posible. Oíza, Solá, Miralles,envidio a todos los que habeis muerto cuando aún existía esta profesión. Hoy ya no es así. Hoy veo a mis amigos, a mí mismo, deambulando desconsolados, avergonzados de ser arquitectos, asustados, deseanndo no serlo y ser cualquier cosa, cualquier otra cosa.
" ¿tienes algo para mí? puedo trabajar en lo que quieras". Quién nos iba a decir que ibamos a presenciar el fin de nuestra pasión, de nuestro trabajo, de todo. "Cualquier cosa, por favor". Aalto,Jacobsen, quién nos lo iba a decir.
No queda nada, nada de nada.
Hauxe arkitekto arrunt baten pentsamendua da. Gaur egungo egoera latza dela adierazten du. Nire ustez baita egoera kaxkar batean aurkitzen gara baina ez dut uste hain pesimistak izan behar garenik. Ez dugu zertan soilik eraikuntzatan lan egin behar, beste arlo ezberdinetan ere sartu gaitezke. Adibidez, domotikan, teknologia berrietan murgiltzea, edo material berrien azterketan, bideojokoetan,mundu irrealetako dekoratuetan ( zinema, teatroa...) ez dakit, imaginazio apur batekin edozein arlotan lan egin dezakegu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario